Historia Kliniki

KATEDRA I KLINIKA KARDIOLOGII

Początki Kliniki Kardiologii sięgają 1953 roku. W tym właśnie roku powołano IV Klinikę Chorób Wewnętrznych w Szpitalu Dzieciątka Jezus przy ul. Lindleya. Pierwszym kierownikiem kliniki został doc. Zdzisław Askanas.

W krótkim czasie klinika stała się czołowym ośrodkiem kardiologicznym w Polsce wprowadzającym nowatorskie rozwiązania w zakresie leczenia świeżego zawału serca, intensywnej terapii kardiologicznej, elektrostymulacji serca i rehabilitacji kardiologicznej.

Profesor Zdzisław Askanas mianowany został pierwszym w historii specjalistą krajowym w zakresie kardiologii – dziedziny rozwijającej się dotąd w obrębie interny – i zorganizował w 1961 r., jako agendę Ośrodka Centralną Przychodnię Chorób Układu Krążenia. Powstały w niej m.in. takie działy, jak Ośrodek Epidemiologii Chorób Układu Krążenia, rehabilitacja kardiologiczna, Centralny Bank Urządzeń do Implantacji zaopatrzony w stymulatory serca, elektrody, sztuczne zastawki, oksygenatory, z których korzystały ośrodki kardiochirurgiczne i kardiologiczne z całej Polski.

W 1963 roku w IV Klinice Chorób Wewnętrznych AM powstał pierwszy w Polsce Oddział Intensywnej Opieki Kardiologicznej (OIOK). Doświadczenia reanimacyjne zespołu kliniki  zostały przedstawione w monografii „Reanimacja kardiologiczna” wydanej pod red. prof. Zdzisława Askanasa.  Była to pierwsza tego typu pozycja książkowa w Polsce, wysoko ceniona i ciesząca się dużą popularnością również zagranicą.

Szereg kierunków badań prowadzonych w Instytucie Kardiologii AM w Warszawie miało charakter pionierski nie tylko w skali kraju, ale również Europy. Intensywna opieka kardiologiczna, elektroterapia, elektrofizjologia (w tych dziedzinach działali późniejsi profesorowie: Mariusz Stopczyk, Zygmunt Sadowski, Tadeusz Kraska, Ryszard J. Żochowski oraz doktorzy Aleksander Askanas, Marian Pieniak i inni), rehabilitacja kardiologiczna (późniejsi profesorowie: Stanisław Rudnicki, Stanisław Siek, Jan Tylka, Kazimierz Wrześniewski oraz doktorzy - Konstanty Ślidziewski, Jadwiga Fijołek-Barylak, Katarzyna Tymińska i inni) oraz epidemiologia chorób układu krążenia (reprezentowana w Instytucie przez późniejszych profesorów: Stefana Rywika, Danutę Liszewską, Jerzego Korewickiego oraz doktorów Bogusława Szczypiorowskiego, Eugeniusza Michalskiego i innych) stanowiły główne kierunki badawcze Instytutu. Odczyny hormonalne i immunologiczne w świeżym zawale serca, które pasjonowały późniejszych profesorów: Leszka Ceremużyńskiego i Jerzego Kucha przyniosły serię znakomitych prac naukowych, cytowanych do dnia dzisiejszego w piśmiennictwie międzynarodowym.

Pod redakcją Profesora Zdzisława Askanasa wydano pierwszą w Polsce monografię ”Rehabilitacja kardiologiczna”.

Zespół Kliniki czynnie uczestniczył w opracowaniu metodyki badań epidemiologicznych dotyczących rejestru świeżego zawału serca oraz prewencji choroby wieńcowej. W Klinice pod kierunkiem prof. Askanasa prowadzono wieloletnie badania nad chorobowością i zapadalnością na chorobą wieńcową i nadciśnienie tętnicze w populacjach Płocka i Sochaczewa. Dokonano oceny czynników ryzyka choroby wieńcowej w tych populacjach. Przeprowadzono badanie nad oceną zapadalności na zawał serca wśród ludności Warszawy oraz badania dotyczące prewencji choroby wieńcowej.

Na początku lat 60-tych XX w. w IV Klinice Chorób Wewnętrznych, wszczepiono pierwsze stymulatory serca. W ośrodku tym wszczepiono także pierwsze stymulatory zasilane energią jądrową, które jednak okazały się nie mieć przyszłości w elektroterapii.

W wyniku kilkuletniej pracy kilkudziesięciu specjalistów z całego kraju i współpracowników prof. Zdzisława Askanasa zatrudnionych w Instytucie Kardiologii AM w Warszawie, powstał „Program zapobiegania i zwalczania chorób układu krążenia w Polsce” - pierwszy tego rodzaju dokument, opublikowano w 1973 roku.

Kierownik Instytutu Kardiologii AM w Warszawie - prof. Zdzisław Askanas zmarł w 1974 roku.

Od 1974 roku funkcję Kierownika pełnił doc. dr hab. n. med. Tadeusz Kraska. W 1976 r. utworzono Instytut Chorób Wewnętrznych AM w Warszawie, którego Dyrektorem został doc. Tadeusz Kraska. Instytut Kardiologii AM przekształcono w Klinikę Kardiologii Instytutu Chorób Wewnętrznych. W klinice prowadzone były jedne z pierwszych w Polsce badania nad ograniczeniem obszaru zawału mięśnia sercowego z wykorzystaniem: nitrogliceryny, metoprololu, hydrokortyzonu, KIG, streptokinazy, kontra pulsacji, a także pomiaru elektrokardiograficznego i enzymatycznego wielkości zawału oraz czynników prognostycznych w zawale serca (doktorzy Jacek Żochowski, Jerzy Korewicki, Grzegorz Opolski, Adam Ostrzycki, Tomasz Zieliński). Do głównych kierunków  badań naukowych w tamtym okresie obok zawału serca zaliczyć należy elektrostymulację serca (doc. Mariusz Stopczyk, doktorzy Zygmunt Sadowski, Marian Pieniak, Grzegorz Opolski, Roman Steckiewicz),  prace wdrożeniowe nad stymulatorem przepony i jelitowym oraz zasilaniem biogalwanicznym (doc. Mariusz Stopczyk, doktorzy Marian Pieniak, Bohdan Bukowiecki, Grzegorz Opolski). W drugiej połowie lat 80-tych XX w.w Ośrodku podjęto badania nad zastosowaniem elektrokardiografii wysokiej rozdzielczości.

Po przeniesieniu Klinik Chirurgicznych do CSK przy ul. Banacha 1a czyniono starania, by jedną z nich uczynić Kliniką Kardiochirurgiczną. Rozpoczęto inwestycje (kupiono m.in. aparat do krążenia wspomaganego) i na bazie 30-łóżkowego odcinka w bloku B stworzono Pododdział Kardiologiczny zajmujący się m.in. implantacją stymulatorów i diagnostyką wad serca. Długotrwałe starania nie przybliżały jednak ostatecznego celu stworzenia Kliniki Kardiochirurgii, co spowodowało przekazanie posiadanych urządzeń do Instytutu Kardiologii w Aninie. Dopiero w 2001 roku powstał Oddział Kardiochirurgiczny.

W 1986 roku Klinika Kardiologii przeniosła się do bloku „D” CSK AM przy ul. Banacha 1a.

W tworzeniu niepowtarzalnego klimatu kliniki odegrali rolę:  dr Maria Skarżyńska, dr Maria Najnigier, dr Michał Niemczyk oraz  siostry oddziałowe OIOK – piel. Małgorzata Skowrońska i jej zastępczyni Ewa Kowalska, siostry oddziałowe Oddziału Ogólnego - Anna Wójcik i Anna Szymanowska, oddziału Kardiologii Inwazyjnej – Mirosława Janikowska, inż. Marek Wasilewski Chrostowski oraz technicy: Stefan Olempski i Arkadiusz Brodowski, długoletnia laborantka – Wanda Goszczyńska i pracująca w sekretariacie – Teresa Dębicka, a następnie Danuta Furtak.

            W latach 1974 - 1998 kontynuowano i rozwijano intensywną opiekę kardiologiczną, implantację stymulatorów i nowych typów elektrod, a także farmakologię kliniczną, diagnostykę i leczenie zaburzeń rytmu oraz elektrodiagnostykę. Do nowych nurtów badawczych należały: inwazyjne i nieinwazyjne badania hemodynamiczne, elektrokardiografia wysokiej rozdzielczości oraz inwazyjna elektrofizjologia. W bloku “E” szpitala powstała Pracownia Hemodynamiczna. W tym czasie klinika brała udział w europejskich i światowych programach badawczych. W Klinice realizowano kilka grantów przyznanych przez Komitet Badań Naukowych (KBN).

W Klinice Kardiologii, pod opieką prof. Tadeusza Kraski wykształcono i wychowano kilkudziesięciu specjalistów chorób wewnętrznych I i II stopnia. Ponadto kilku lekarzy uzyskało, pod jego kierunkiem specjalizację z kardiologii. Prof. Tadeusz Kraska odszedł na emeryturę w 1998 roku.

            W 1998 roku kierownictwo Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych i Kardiologii AM w Warszawie (kolejne brzmienie nazwy ośrodka, tym razem od 1980 roku, a więc po rozwiązaniu Instytutu Chorób Wewnętrznych AM), przejął prof. Grzegorz Opolski, który był związany z Kliniką od czasu ukończenia studiów w 1974 roku.

W 2000 roku zapadła decyzja o utworzeniu w CSK oddziału kardiochirugii. Oddział ten otwarty został ostatecznie w 2001 roku jako jednostka wchodząca w skład Katedry i Kliniki. Kierownictwo Klinicznego Oddziału Kardiochirurgii objął odchodzący z Instytutu Kardiologii w Warszawie – prof. Kazimierz B. Suwalski, który kierował Oddziałem do 2008 roku. W roku 2005 Oddział został przekształcony w Klinikę Kardiochirurgii. W okresie 2008-2009 funkcję p.o. kierownika Kliniki pełnił dr med. Franciszek Majstrak. W 2009 roku kierownictwo objął doc. Romuald Cichoń.

Uruchomienie 24-godzinnego dyżuru kardiologii  inwazyjnej  oraz  Oddziału Kardiochirurgii na terenie CSK AM przy ul. Banacha umożliwiło Klinice uzyskanie w roku 2003 najwyższego trzeciego stopnia referencyjności wśród polskich oddziałów lecznictwa zamkniętego, świadczących usługi kardiologiczne.

W roku 2003 nastąpiło otwarcie nowej Pracowni Kardiologii Inwazyjnej w bloku E, natomiast w 2011r. została oddana do użytku sala operacyjna do implantacji stymulatorów defibrylatorów oraz Pracownia Kontroli Stymulatorów i Pracownia Kontroli Urządzeń Implantowanych Serca. Powstanie w 2013 roku sali hybrydowej stworzyło możliwości wykonywania zabiegów kardiologii inwazyjnej przez „Kardio-Grupę” .

            Klinika jest współorganizatorem wielu kongresów i konferencji kardiologicznych. Na szczególne podkreślenie zasługuje organizacja od 17 lat własnej konferencji – Warszawskich Dni Kardiologii Akademickiej (WDKA). W tym roku odbyła się XVII edycja WDKA. Podczas konferencji są prezentowane najnowsze osiągnięcia ośrodków kardiologicznych WUM. Uczestnicy Konferencji biorą udział w warsztatach z elektrokardiografii, echokardiografii, ergospirometrii i zaburzeń rytmu. Nieodłącznym elementem konferencji są sesje studenckich prac oryginalnych, na których studenci uczelni medycznych prezentują wyniki swoich badań.

W 2013 roku obchodzono uroczyście 60-lecie, a 10 lat wcześniej w 2003 roku 50-lecie powstania Kliniki. Z okazji 50-lecia odsłonięto w gmachu SP CSK na terenie Kliniki tablicę pamiątkową poświęconą założycielowi ośrodka – prof. Zdzisławowi Askanasowi i dwóm nieżyjącym profesorom Kliniki: Mariuszowi Stopczykowi i Ryszardowi J. Żochowskiemu. „Medalem za zasługi dla AM w Warszawie” wręczonym na uroczystej sesji naukowej przez JM Rektora AM, uhonorowany został w trakcie tych uroczystości, mieszkający na stałe w USA i prowadzący tam praktykę kardiologiczną - dr med. Aleksander Askanas. Uchwałą Senatu i Rady I Wydziały Lekarskiego AM, jednostka otrzymała też, w 50 rocznicę istnienia, nową nazwę, w pełni oddającą jej rolę w kształtowaniu warszawskiej, akademickiej kardiologii, jak też jej obecny, wąsko specjalistyczny profil. Od 2003 roku nazwa ta brzmi: I Katedra i Klinika Kardiologii AM w Warszawie. Z okazji 60-lecia Kliniki odsłonięto pamiątkową tablicę poświęconą pamięci prof. Tadeusza Kraski.

Bogaty dorobek publikacyjny Kliniki ostatnich lat to – oprócz licznych prac ogłaszanych w zagranicznych i polskich czasopismach naukowych, prezentacji zjazdowych – nowoczesne podręczniki kardiologiczne, m.in.: „Migotanie przedsionków” (red. Opolski G, Torbicki A, wyd. I 1993, wyd. II 2000), „Algorytmy postępowania w ostrych stanach kardiologicznych” (red. Opolski G, Górecki A, Stolarz P, wyd. I 1994, wyd. V, 2001), „Leczenie trombolityczne w świeżym zawale serca” (red. Opolski G, 1995), „Wybrane zagadnienia z kardiologii dla studentów uczelni medycznych” (red. Opolski G, 1998), „Leki hamujące układ renina-angiotensyna-aldosteron” (red. Opolski G, Filipiak KJ, 2000), „Statyny – zarys farmakologii klinicznej” (red. Filipiak KJ, Opolski G, 2001), „Amiodaron” (red. Kosior D, Opolski C, 2003), „Ostre zespoły wieńcowe – atlas elektrokardiograficzny” (red. Karpiński G, Grabowski M, Filipiak KJ, Opolski G, 2004) oraz „Ostre zespoły wieńcowe” (red. Opolski G, Filipiak KJ, Poloński L, 2002). Ta ostatnia publikacja nagrodzona została w 2003 roku m.in. specjalną Nagrodą Naukową PTK oraz Nagrodą Ministra Zdrowia. Kolejne to między innymi w 2009 Redakcja I wydania polskiego. Kardiologia Nettera (tom 1 i 2) (G. Opolski), „Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne (rozdział) Układ nerwowy a choroby układu sercowo-naczyniowego” (Filipiak KJ, Kapłon-Cieślicka A, Opolski G), 2010 „Choroby układu sercowo-naczyniowego w Polsce” (Opolski G, Zdrojewski T, red. Opolski Janusz), 2012 „Postępowanie w powikłaniach sercowo-naczyniowych w raku płuca” (Opolski G, Szmit S. pod redakcją Macieja Krzakowskiego). W roku 2013: „Repetytorium z kardiologii, tom I i II. Koszyki pytań do egzaminu specjalizacyjnego” (Filipiak KJ, Grabowski M),  „Aktualny stan wiedzy na temat statyn” Banach M, Filipiak KJ, Opolski G), „Riwaroksaban” (Huczek Z, Rymuza B, Filipiak KJ), „ECHOKARDIOGRAFIA. Przypadki kliniczne” część 11 i 12 (Kochanowski J, Ścisło P, Piątkowski R), „Prewencja udaru mózgu u chorego z migotaniem przedsionków. Praktyka trudniejsza od wytycznych” (Wożakowska-Kapłon B, Filipiak KJ, Niewada M.), „Ratownictwo kardiologiczne w pytaniach i odpowiedziach” (Stolarz P, Steckiewicz R), „Komentarze do przypadków klinicznych w kardiologii: różnorodne ścieżki terapeutyczne”(Cacko A, Grabowski M, Balsam P, Błażejczyk K, Dźwiarek K, Januszkiewicz Ł, Jastrzębski J, Kapłon-Cieślicka A, Musiał M, Kowalik R, Marchel M, Paszkowska P, Pierścińska-Jędra M, Sadecka M, Samul J, Szczerba E, Ścibisz A, Welk E, Zielińska J). Rok 2014: „Kwas acetylosalicylowy w gabinecie lekarza praktyka” (Szymański FM, Filipiak KJ), „Iwabradyna w terapii niewydolności serca - od teorii do praktyki”( Filipiak KJ, Gorczyca-Michta I, Mamcarz A, Niewada M, Rywik T, Szymański FM, Wełnicki M, Wożakowska-Kapłon B), „Echokardiografia. Multimedialny atlas przypadków”, „Echokardiografia. Multimedialne repetytorium z echokardiografii” (Kochanowski J, Ścisło P, Piątkowski R.).

            Klinika od lat znajduje się w czołówce naukowych jednostek WUM. Działalność naukowo-badawcza tradycyjnie skupia się na następującej tematyce: ostre zespoły wieńcowe, niewydolność serca, migotanie przedsionków, elektroterapia serca, farmakoterapia oraz prewencja chorób sercowo-naczyniowych.

Od lat wiodącym tematem zainteresowań naukowych są ostre zespoły wieńcowe - aspekty diagnostyczne, kliniczne, terapeutyczne i prognostyczne - optymalizacja terapii schorzeń współtowarzyszących. W ramach tego tematu prowadzone są: długoterminowe obserwacje chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi w celu wyodrębnienia niezależnych predyktorów wpływających na rokowanie odległe; ocena wpływu oporności na leki p/płytkowe w przyłóżkowych testach oceny funkcji płytek krwi na powikłania zakrzepowe i krwotoczne u pacjentów leczonych z ostrymi zespołami wieńcowymi leczonymi PCI;  wprowadzanie nowych metod leczenia w ostrych zespołach wieńcowych – stenty bioresorbowalne, hipotermia u chorych po nagłym zatrzymaniu krążenia, regeneracja mięśnia sercowego, okołozabiegowe i odległe wspomaganie farmakologiczne leczenia interwencyjnego w ostrych zespołach wieńcowych;  inwazyjna i nieinwazyjna ocena niestabilnej blaszki miażdżycowej dzięki zastosowaniu ultrasonografii wewnątrzwieńcowej, wirtualnej histologii, optycznej tomografii koherentnej i rezonansu magnetycznego.

W ostatnich latach (od 2008   bardzo intensywnie rozwijane są w klinice, wspólnie z kardiochirurgami, przezskórne zabiegi w leczeniu chorób strukturalnych serca. W zakresie programu przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI) u chorych ze stenozą zastawki aortalnej wysokiego ryzyka operacyjnego Ośrodek należy do liderów w Polsce. Wdrożono zabiegi przezcewnikowej naprawy zastawki mitralnej (MitraClip).

Tradycyjnie ważnym kierunkiem działalności naukowo-leczniczej jest elektroterapia. Klinika należy do referencyjnych ośrodków w zakresie przezżylnego usuwania elektrod.

W ostatnich latach coraz więcej miejsca zajmuje współpraca interdyscyplinarna w zakresie zabiegów hybrydowych w miażdżycy wielopoziomowej i chorobach strukturalnych serca (zabiegi wykonywane na sali hybrydowej), kardiotoksyczności leków onkologicznych, badania na temat  genetycznego podłoża chorób serca, diagnostyki i leczenia zaburzeń rytmu oraz niewydolności serca w laminopatiach, wpływie chorób przyzębia na rozwój miażdżycy oraz telemedycynie. Prowadzone są prace nad wykorzystaniem komórek macierzystych pobieranych bezpośrednio z tkanki tłuszczowej chorego po świeżym zawale serca celem regeneracji mięśnia sercowego (od 2013 r.). Dzięki dostępowi do zaawansowanej diagnostyki nieinwazyjnej możliwe jest prowadzenie badań naukowych z użyciem emisyjnej tomografii pozytonowej (ang. PET), pozytonowej tomografii emisyjnej pojedynczego fotonu (ang. SPECT) oraz rezonansu magnetycznego serca (ang. CMRI).

Klinika realizuje wiele grantów o zasięgu krajowym i międzynarodowym oraz bierze udział w prestiżowych, wieloośrodkowych badaniach nad nowoczesnymi lekami stosowanymi w farmakoterapii ostrych zespołów wieńcowych, niewydolności serca i leczeniu arytmii serca.

 Na szczególne podkreślenie zasługuje udział pracowników Kliniki w aktywnościach PTK oraz pracach „Klubu 30” – sekcji młodych polskich kardiologów – członków PTK, którzy osiągnęli znaczący sukces naukowy przed ukończeniem 35. roku życia. Kolejno Przewodniczącymi tego zaszczytnego gremium byli: prof. Krzysztof Filipiak i doc. Marcin Grabowski.

W Klinice bardzo aktywnie działa studenckie Koło Naukowe, tradycyjnie należące do najlepszych kół naszej uczelni.  Istnieje ono niemalże tak długo, jak sama Klinika. Od wielu lat zajmuje czołowe miejsca w rankingu kół naukowych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Praca w Studenckim Kole Naukowym opiera się na uczestniczeniu w posiedzeniach koła, na których studenci i lekarze Kliniki prezentują tematy zaproponowane przez opiekuna koła. Członkowie koła aktywnie angażują się w działalność społeczną. Regularnie biorą udział w organizacji Pikniku Naukowego Polskiego Radia oraz Centrum Nauki Kopernik, imprezie naukowo-edukacyjnej: „Warszawski Uniwersytet Medyczny społeczeństwu Warszawy” oraz warsztatach edukacyjnych dla dzieci BayLab, za które w 2014 roku zostali wyróżnieni w plebiscycie Popularyzator Nauki organizowanym przez Polską Agencję Prasową. W skład obecnego Zarządu Koła Naukowego wchodzą: Karolina Malesa, Karolina Chojnacka-Przekwas, Dominika Puchta. Opiekunem Koła jest dr n. med. Paweł Balsam, a przed nim Kołem opiekowali się: dr hab. Marcin Grabowski i dr n. med. Sławomir Stawicki. W Klinice realizowane są badania w ramach mini grantów studenckich, których wyniki prezentowane są na międzynarodowych konferencjach. Studenci są także współautorami publikacji naukowych w czasopismach indeksowanych w bazach medycznych.

Tytuły i stopnie naukowe uzyskane w Klinice w latach 1963-2015

Stopień doktora nauk medycznych:

Barbara Tenenbaum (1963),  Bernard Bielecki (1963), Wanda  Mikołajczyk (1964), Cecylia Słucka (1964) Aleksander Askanas (1965) Leszek  Ceremużyński  ( 1965 ), Tadeusz Kraska (1965), Mariusz Stopczyk (1966), Wiera  Malanowicz (1966), Wacława Grudzińska  (1966), Jerzy Kuch (1966 ), Łucja Stasiak (1966), Zygmunt  Sadowski (1966), Stefan Rywik (1967), Danuta Liszewska-Pfejfer (1968), Stanisław Rudnicki (1968), Konstanty Ślidziewski (1970), Katarzyna Tymińska ( 1970), Jadwiga Fijołek-Barylak (1971) Anna Ciekot-Okolska (1971),  Elżbieta Łukasik (1972), Ryszard Jacek Żochowski (1972), Antoni Radecki (1973), Bogusław Szczypiorowski (1973) Jerzy Korewicki (1974), Marian Pieniak (1974),  Jolanta Stanisławska (1978), Józef Stępień (1979), Grzegorz Opolski (1980), Hanna Szwed (1980), Maria Skarżyńska (1982), Maria Jakubowska-Najnigier (1984), Adam Ostrzycki (1984), Tomasz Zieliński (1985), Andrzej Ciszewski (1987), Michał Niemczyk (1987), Roman Steckiewicz (1988), Andrzej Stawiarski (1989), Janusz Kochanowski (1990), Krzysztof Słomka (1990), Aleksander Górecki (1992), Sławomir Stawicki (1992), Maria Zawadzka-Byśko (1994), Ewa  Dziduszko-Fedorko (1996), Krzysztof Jankowski (1997), Przemysław Stolarz (1997), Zbigniew Tomik (1997), Beata Wożakowska-Kapłon (1999), Dariusz A. Kosior (2002), Joanna Wilczyńska (2003), Dawid Bąkowski  (2004), Jacek  Kurzawski  (2004), Piotr Scisło (2004), Andrzej Kurowski (2005), Piotr Suwalski (2005), Zenon Huczek (2006), Janusz Kochman (2006), Andrzej Folga (2007), Adam Rdzanek (2007); Wojciech Paluch (2007); Arkadiusz Pietrasik (2008); Michał Marchel (2008); Marek Roik (2009); Marta Ewa Starczewska (2009); Renata Główczyńska (2009); Filip Marcin Szymański (2009); Radosław Piatkowaski (2010); Marek Kiliszek (2011); Ewa Siewaszewicz (2011); Anna Budaj-Fidecka (2011); Grzegorz Jan Horszczaruk (2011); Agnieszka Serafin (2011); Paweł Balsam (2012); Janusz Bednarski (2012); Agnieszka Kapłon-Cieślicka (2012); Piotr Lodziński (2012); Marek Rosiak (2012); Marcin Michalak (2013); Bartosz Puchalski (2013); Wojciech Szychta (2013); Rajmund Zaczek (2014); Maciej Pawlak (2014); Łukasz Kołtowski (2014); Robert Kowalik (2015). 

Doktor nauk przyrodniczych: Krystyna Fabicka-Zambrowicz (1969);

Praca na stopień docenta: Aleksander Mul (1964).

Stopień doktora habilitowanego nauk medycznych:

Mariusz Stopczyk (1969), Leszek Ceremużyński (1970), Tadeusz Kraska (1970), Jerzy Kuch  (1971), Zygmunt Sadowski (1978), Ryszard Jacek Żochowski (1978), Jerzy Korewicki (1984), Danuta Liszewska-Pfejfer (1985), Grzegorz Opolski (1988), Krzysztof Filipiak (2005), Beata Wożakowska-Kapłon (2005), Jacek Imiela (2006), Dariusz Kosior (2010), Marcin Grabowski (2012), Zenon Huczek (2013), Filip Szymański (2015).

Tytuł naukowy profesora:

Tadeusz Kraska (1979), Grzegorz Opolski, FESC (1994), Danuta Liszewska-Pfejfer (2001), Krzysztof J. Filipiak (2009).

Wychowankowie Warszawskiej Akademickiej Szkoły Kardiologicznej

Tradycyjnie 17 stycznia pracownicy I Katedry i Kliniki Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego wraz z zaproszonymi gośćmi składają kwiaty na grobie prof. Zdzisława Askanasa, założyciela i pierwszego kierownika IV Kliniki Chorób Wewnętrznych – obecnie I Katedry i Kliniki Kardiologii. Tradycja spotkań na Powązkach trwa od śmierci Profesora Zdzisława Askanasa w 1974 roku.

Piśmiennictwo:

1. „Dzieje I Wydziału Lekarskiego” (pod red. Marka Krawczyka, 2007-2008).
2. „Krótki zarys historii i rozwoju Kardiologii I wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie” – (pod red. Tadeusza Kraski). 2010 r.
3. Folder informacyjny wydany z okazji 50-lecia Kliniki Kardiologii. 2003 r.
4. „Jubileusz 60-lecia Warszawskiej Akademickiej Szkoły Kardiologicznej” (pod red. Grzegorza Opolskiego i Krzysztofa Filipiaka) 2013r.